Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden.
Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave.
Het onderwerp ligt Ann Van den Broek na aan het hart en haar interpretatie in Ohm maakt controle en verzet tastbaar in de combinatie van dwingende ritmes en weerbarstige performers. Soortgelijke spanning uit zich in Ann Van den Broeks werk vaak indirect via andere thema’s. In Ohm ligt de focus op het idee van weerstand en stript ze haar werk van bijkomende emoties om de essentie te raken. De dringende stijl houdt de weerstand vast en voelbaar in het hier en nu. Ohm voelt als een tunnel zonder eind. Een geëngageerde en uiteindelijk vernietigende schets.
Ohm past b…
Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave.
Het onderwerp ligt Ann Van den Broek na aan het hart en haar interpretatie in Ohm maakt controle en verzet tastbaar in de combinatie van dwingende ritmes en weerbarstige performers. Soortgelijke spanning uit zich in Ann Van den Broeks werk vaak indirect via andere thema’s. In Ohm ligt de focus op het idee van weerstand en stript ze haar werk van bijkomende emoties om de essentie te raken. De dringende stijl houdt de weerstand vast en voelbaar in het hier en nu. Ohm voelt als een tunnel zonder eind. Een geëngageerde en uiteindelijk vernietigende schets.
Ohm past bij de actualiteit waarin we nu leven. De dualiteit rond opvolgen en verzet, weerstand en verlies, controle en loslaten vraagt opnieuw om aandacht. Voor Van den Broek is deze reprise een moment om te reflecteren op de oorspronkelijke voorstelling. Misschien is er na deze herneming wel een nieuwe noodzaak voor een herinterpretatie van identiteit en authenticiteit. Ligt de balans inmiddels ergens anders?